ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ
Την περιφορά της εικόνας μου στα άγια Α.Τ.
Τα οπλισμένα σκυλιά και τους γονιδιακούς ελέγχους.
Την παρουσία μου σε εχθρικό έδαφος.
Τους υπαλληλίσκους και τους διευθυντίσκους τους,
Την ιεραρχημένη διάταξη μιας κοινωνίας κλεισμένης σε κάγκελα.
Τους ευυπόληπτους ρουφιάνους, την προσκυνημένη αξιοπρέπεια και την ατάραχη αδιαφορία.
Την πτώση των δεικτών ευημερίας,
Την αύξηση της ανασφάλειας.
Την αβεβαιότητα.
Τη σιωπή.
ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ
Στη δημοκρατική διαμεσολάβηση των μεγάφωνων πυροσβεστών.
Στην αγγελικά πλασμένη κοινωνική ειρήνη.
Στις παραφρασμένες επιλογές.
Στα κεφάλια που έσκυψαν.
Στην εργασία και στη χαρά.
ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ
Στην αστική ματαιότητα της άμεπτης δικαιοσύνης.
Στον παρασιτισμό και στην ανευθυνότητα των υπευθύνων.
Στις διατάξεις, στα υπομνήματα και στις παραγραφές.
Στο αύριο που κάθε μέρα αναστέλλεται.
Σ’ αυτούς που άκριτα προσπαθούν να κατακτήσουν το κενό.
Στους φίλους που δεν έγιναν σύντροφοι και στους αδιάφορους που δεν τολμούν να γίνουν εχθροί.
ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Δήμητρα Συριανού
Κώστας Χάλαζας
Ηλίας Νικολάου
